Ik ben altijd heel erg gefascineerd geweest door groepen en hun specifieke dynamieken. En zo voelde het als voorbestemd om moeder te worden van een tweeling. ‘Alles is dubbel, dat moet zwaar zijn’ hoorde ik zo vaak als jonge mama… Het enige dat ik daarop kon zeggen was: ‘het is meer dan dubbel, 1+1 is meer dan 2’. Je hebt namelijk de extra dimensie van ‘wat er gebeurt als je mensen samenzet’. Soms steunen mijn kinderen elkaar en vormen ze een waar front tegen mama en papa, soms maken ze ruzie en zijn ze jaloers op elkaar en strijden ze om unieke aandacht, soms spelen ze zo mooi samen dat het vertederend is om zien hoe blij ze met elkaar zijn.

​

En nét dat is wat ik elke dag ook professioneel mag voelen en ervaren. Ook in werksettings wordt het geheel vaak beter dan de som van de delen. Sommige teams halen het beste in elkaar naar boven. Tegelijk merk ik ook dat er veel moeilijke samenwerkingen zijn. Er leeft vanalles in de onderstroom van teams, zaken worden niet uitgesproken, of niet tegen de mensen dat het gezegd zou moeten worden, er ontstaan frustraties, teleurstellingen en twijfels, ieder functioneert op zijn eigen eiland en leidinggevenden zitten met de handen in het haar.

 

En nét dat vind ik zonde van onze tijd samen. Het samen-werken zou energiegevend en inspirerend moeten zijn.

Als samenwerkingen moeizaam lopen, wil ik graag met de leidinggevenden en het team kijken hoe we hierin ondersteuning kunnen bieden. Dit kan gaan over teamcoachings, individuele sparringmomenten, opleidingen of het begeleiden van intervisiemomenten. Een begeleiding en support op maat zijn mijn uithangbord.

​

Ik doe dit met een grote betrokkenheid, in een open sfeer, met vertrouwen en geloof in verandering. Ik werk met mijn hoofd en hart. En ook dat is de betekenis van Koko-ro: het is een Japans woord dat staat voor de evidentie om met het hoofd te voelen en het hart te weten.